Herplaatsers
Zo nu en dan komt het voor dat wij op zoek zijn naar een nieuw huisje voor een van onze (volwassen) katten. Bijvoorbeeld als het niet goed klikt in de groep, of wanneer een fokpoes of fokkater met pensioen gaat en van welverdiende rust mag genieten. Deze katten noemen we herplaatsers.
Op dit moment heeft cattery SavVal geen herplaatsers.
Heeft u wel interesse in een herplaatser? Kijk dan vooral eens bij onze collega
Savannah fokkers van Rasvereniging Savannah Kat (R.V.S.K.). Klik op het logo van R.V.S.K.,
en u wordt direct doorgestuurd naar de herplaatsingspagina van Rasvereniging Savannah Kat.
Succesvol herplaatst
Al voor het ontstaan van Cattery SavVal in het najaar van 2023, hebben wij ons ingezet voor katten op zoek naar een nieuw huis. Op een enkele Savannah na, waren dit allemaal huis-tuin-en-keuken katten of kittens die bij toeval op ons pad terecht kwamen. We delen graag met jullie hier onder hun verhaal.
Luke & Leia (Tuco & Peyote)
Onze woning bevindt zich in een landelijke omgeving, en het komt wel eens voor dat andere katten een bezoek brengen aan onze grote achtertuin. In december 2022 troffen we echter voor het eerst twee jonge kittens aan – schuw en schuchter, nog te klein om zonder moeder buiten rond te lopen, vooral gezien de kou.
In een dorp heerst een beetje een "ons-kent-ons" sfeer, en dat geldt ook voor de katten die vrij rond lopen. Deze kittens waren ons onbekend, dus hebben we bij verschillende buren navraag gedaan: Misten zij misschien twee kittens? Niemand trad naar voren als eigenaar. De dagen werden korter, de nachten langer, en het weer alsmaar kouder. We gaven de kittens verschillende dagen buiten te eten. Plots troffen we nog een kat aan in onze tuin – een volwassen kat dit keer. Deze poes had genoeg weg van de kittens dat het goed hun moeder kon zijn. Opnieuw zijn we gaan informeren in de buurt – van wie was deze kat? Ze bleek van de buren, die haar hielden als buiten kat. Met de zorg voor twee kittens geen vaste binnen plek in de strenge vorst vonden wij dit niet verantwoord. In goed overleg met de buren lokten me door middel van voer moeder poes met kittens naar de warmte van het huis in. Dit was nog best spannend - het binnen leven waren de katten geen van alle echt gewend, maar het wende snel.
Moeder poes droeg de naam Tijger, en dat hebben we zo gehouden. Ze bleek erg aanhankelijk en toch wel aardig gewend aan mensen. De kittens bleken broer en zus te zijn - ze lijken sprekend op elkaar - en noemden we Luke en Leia. Het katertje Luke leek ook al wat gewend aan mensen en wisten we snel te overtuigen dat mensen best leuk zijn. Het poesje was een ander verhaal – we hebben hard ons best moeten doen om haar zover te krijgen dat ze mensen ging vertrouwen, maar het is gelukt.
Tijger was maar wat blij dat ze geen omkijken meer had naar haar kittens, en genoot van de rust terwijl de kittens het huis al spelend op stelten zetten. We hebben de kittens in ruim 4 maanden klaar gestoomd voor het leven als huiskat binnenshuis voor ze zijn verhuisd naar goede vrienden waar Luke als Tuco, en Leia als Peyote door het leven gaat.
Deze twee kittens die zonder ons een hoogstwaarschijnlijk kort leven als boerderijkatten voor de boeg hadden, wonen nu in een groot huis met kattenren en nog een kattenmaatje. De kittens hebben zich ontpopt tot gezellige kletskousen, en houden van knuffelen en samen spelen.
Tijger (Molly)
In de strenge winter van december 2022 troffen we eerst twee kittens, en vervolgens een volwassen kat aan. Deze kat kenden we nog niet, en we waren toch wel benieuwd - de kittens hadden geen eigenaar, maar we hadden het vermoeden dat dit hun moeder was. Ze bleek van de buren, waar ze leefde als buitenkat zonder vast onderdak. We bekommerden ons al om haar kittens (die overigens niet van de buren waren...) en hebben in goed overleg de katten familie in huis gehaald.
De volwassen kat had al een naam, Tijger, en dat hebben we zo gehouden. Ze bleek erg aanhankelijk en was al aan wensen gewend. Ze had nauwelijks meer omkijken naar haar twee kittens nu er mensen waren om de zorg over te nemen, en het leven als kat zonder verplichtingen beviel haar prima. Helaas raakte Tijger toch nog een keer drachtig; kort nadat haar twee inmiddels afgespeelde en zelfstandige kittens waren verhuisd, beviel ze van een enkel kitten: Odin. Tijger toonde zich een betrokken en goede moeder, maar vond het prima als wij Odin socialiseerden en aan mensen lieten wennen. Het had wel wat weg van co-ouderschap zoals ze Odin aan ons toevertrouwde.
Er wachtte voor Tijger een huisje bij de ouders van de vrienden die Luke en Leia (Tuco en Peyote) hadden geadopteerd. Ze zou verhuizen zodra Odin zelfstandig was. Er werden al plannen gemaakt om een verhuisdatum vast toe leggen, toen de overbuurvrouw contact met ons opnam. Er zat al een paar dagen een schuw kitten in de struiken verstopt. Konden we helpen?
Het heeft wat moeite gekost, maar toen hadden we het volgende opvangertje in huis. Het bleek een klein poesje, die we (opnieuw) Leia noemden. Verrassend genoeg accepteerde Tijger – die Odin nog zoogde – Leia redelijk snel. Ook voor Odin was het een uitkomst – hij had nu een leeftijdsgenootje met wie hij samen kon optrekken en spelen. Het heeft veel voor zijn ontwikkeling betekent dat hij nog een paar weken samen met Leia onder het toeziend oog van Tijger heeft kunnen opgroeien.
Met beide kittens op een leeftijd van om en nabij de 12 weken was het toch echt tijd om ze af te spenen en Tijger haal welverdiende rust te geven. Ze werd gesteriliseerd en vertrok een week later naar een nieuw thuis waar ze zonder andere katten mag leven en de nieuwe naam Molly heeft gekregen.
Het heeft Molly flink wat tijd gekost om te wennen aan haar nieuwe, rustige thuis. Langzaam maar zeker kroop ze toch uit haar schulp, en waar ze eerder niet onder de bank uit durfde te komen en vervolgens er voor koos om op zolder te verblijven (waar je haar mocht bezoeken en ze kriebels verwelkomde) ligt ze nu het liefst op de armleuning van de bank, direct naast haar baasje. Spelen is voor deze voormalige boerderijkat iets wat ze nog moet leren, maar ze begint te leren dat dit toch wel erg leuk is.
Leia (Dingle)
In het voorjaar van 2023, kregen we een telefoontje van de overburen. Al enige dagen hoorden ze een geluid in de struiken, en nu waren ze er achter dat het een kitten betrof, helemaal alleen. Ze vroegen of ik kon helpen het kitten te vangen. Met het lekkerste kattenvoer en engelengeduld is het gelukt om het kleine katje onder de struiken vandaan te halen. Het bleek inderdaad om een kitten te gaan, een hele kleine nog. Maar wat nu? De overburen hadden zelf geen plek voor een kitten, en wij zouden eigenlijk stoppen met het opvangen van katten. Tijger zou de laatste zijn, die als haar kitten Odin groot genoeg was (die wel bij ons zou blijven) mocht verhuizen. We konden het katje natuurlijk niet aan haar lot over laten, dus heb ik de zorg op me genomen.
Ook dit keer informeerden we in de buurt of iemand een kitten miste, maar opnieuw trad niemand naar voren. We hebben voor het kitten een kamer ingericht zodat ze in alle rust kon wennen, eten, drinken en naar de kattenbak.
Het kitten bleek een poesje te zijn, en omdat we de naam Leia toch wel heel erg mooi vonden, hebben we de naam hergebruikt. Ze was erg klein en aan de magere kant, en werd op zo'n 2 weken jonger dan Odin geschat, die op dat moment 6 weken oud was. Ze had dus niets te zoeken in haar eentje buiten in de wijde wereld en heeft geluk gehad dat de overburen aan de bel trokken. Alleen zonder moeder had ze het niet veel langer overleeft.
Al snel besloten we Leia te introduceren aan Odin - ze waren immers bijna dezelfde leeftijd, en kittens kunnen op die leeftijd veel van elkaar leren - en ze hadden vrijwel direct een klik. Kort daarna hebben we Leia aan Tijger, de moeder van Odin, geïntroduceerd, Tijger had maar een kitten gekregen die nog zogende was, en Leia had haar moeder verloren. Tijger accepteerde haar als het ware als tweede kitten, en liet Leia zelfs drinken bij haar. Zo kreeg Tijger er een dochter bij, Odin een zusje en Leia een familie. Want ook met onze andere katten in huis kon Leia - klein en toch wat schuchter als ze was - het prima hebben. Naarmate de weken verstreken, groeide Leia op tot een sterk en zelfverzekerd poesje. Al gauw rende ze het hele huis rond met Odin, samen onafscheidelijk.
Hoe lief en leuk Leia en Odin samen ook waren, was het nooit onze bedoeling om haar te houden. We gingen ook voor Leia op zoek naar een nieuw thuis, die we vonden bij kennissen. Zij hadden al een kat, ook een poes, en zochten een maatje voor haar. Met een leeftijd van ongeveer 4 maanden is Leia verhuisd en wordt ze voortaan Dingle genoemd.
Dingle woont opnieuw in een gezin met kinderen en een kattenmaatje met wie ze het gelukkig goed kan vinden. De katten spelen gezellig samen, maar ook ligt Dingle graag bij haar volwassen- en kinder-baasjes in de buurt. Ze haalt veel streken uit, wat er ook wel een beetje bij hoort als je een kitten in huis haalt. Daar genieten haar baasjes stiekem dan ook best wel van.
