Op een regenachtige dag op 19 december 2024, één dag na de uitgerekende datum, begon de bevalling van Gaia. De dagen hiervoor veranderde haar normale gedrag. Ze was heel erg aanhankelijk en wilde niet alleen zijn. Dit waren de eerste tekenen dat de bevalling niet meer lang op zich zou laten wachten.
In de ochtend van 19 december waren de kinderen naar school en mijn man naar het werk toen ik merkte dat Gaia ineens erg onrustig werd en veel begon te mauwen. Ze wist niet zo goed wat ze met haar eigen aan moest en na een tijdje heb ik haar rustig op onze slaapkamer met de bench gezet. Hier kon ze alleen zijn zonder de andere katten en de puppy en ik hoopte dat ze hier haar rust zou kunnen vinden. Helaas werkte vond ze dit toch niet fijn en begon ze flink aan de deur te krabben. Op dat moment heb ik besloten de pup bij de buren onder te brengen en de hele dag voor Gaia uit te trekken. Ze had me nodig en ik moest al mijn aandacht op haar kunnen richten zonder de andere dieren te kort te doen.
Ik ben met Gaia, verschillende incontinentie matjes en een vervoersmandje op bed gaan zitten. Ze leek de bench te groot te vinden en het vervoersmandje voelde voor haar een stuk prettiger en meer geborgen aan. Ik merkte dat Gaia het zwaar had en ik zag dat ze pijn leed. Gelukkig werd ze iets rustiger nu ik bij haar zat. Ze leek het erg fijn te vinden dat alle aandacht voor haar was. Ik aaide haar en zei tegen Gaia dat ze het goed deed, dat het allemaal goed ging komen en dat ik bij haar zou blijven. Al snel werd het duidelijk zichtbaar wanneer ze weeën had en begon ze op die momenten te grommen van de pijn. Een tijdje heeft ze toen bij mij op schoot en in het vervoersmandje bij me op bed gezeten om de weeën op te vangen. Daarna wilde ze toch in de bench gaan liggen die ook in de slaapkamer stond.
Eenmaal in de bench heb ik met een timer de tijd tussen de weeën en de duur van de weeën op gemeten. Na 7 minuten hevige weeën was het eerste kitten geboren. Gaia wist meteen wat ze moest doen en begon het kitten schoon te likken. De eerst geluidjes van de kitten waren gauw te horen en na het eten van de nageboorte kon Gaia eindelijk even bijkomen.
Na een halfuurtje heb ik de kitten nagekeken en gewogen. Alles zat er op en er aan en het bleek een katertje te zijn met een gewicht van 93 gram. Na het korte onderzoek heb ik de kitten weer bij de Gaia gelegd en nu was het afwachten of er nog meer kittens zouden komen. Na drie uur voor de bench te hebben gelegen leek alles verder rustig te zijn. Gaia lag lekker te slapen en de kitten, die we Apollo hebben genoemd, had een tepel gevonden en lag tevreden te drinken.
Het bleek een nestje bestaande uit één kitten te zijn. Dit vermoede de dierenarts al bij de echo die we op de helft van de dracht hadden gemaakt, dus we hadden ons hierop voorbereid. We waren erg blij met de geboorte van Apollo en de goede afloop van de bevalling. De eerste twee dagen na de geboorte verliep alles goed met Gaia en de kitten. Apollo kwam voldoende aan en Gaia was een goede moeder.
Helaas verliep het einde van de tweede dag anders dan we hadden verwacht. Rond 18:00 ging ik naar Gaia en Apollo toe om Gaia haar natvoer geven. Toen ik op de kamer kwam zag ik in eens op verschillende plekken flinke bloedvlekken en een kitten aan het einde van het nest liggen dat niet bewoog. Ik raakte een beetje in paniek. Zou Gaia Apollo hebben doodgebeten? Gelukkig zag ik niet lang daarna Apollo in het nest liggen. Hij zag er verder goed uit, maar Gaia was nog spoorloos. Ik riep haar en na een paar keer roepen kwam ze uit een hoek van de kamer waar de kattenbak stond. Gaia kwam naar me toe en gelukkig zag ze er in een eerste oog opslag goed uit. Het bleek dat ze twee dagen na de geboorte van Apollo nog een kitten had gekregen. Het kitten lag levenloos op grond en toen ik hem wat beter bekeek bleek het een open buikje, schedeltje en gehemelte hebben. Het was enige troost dat het kitten nooit levensvatbaar had kunnen zijn, maar ik was enorm geschrokken. Na overleg met de fokker van Gaia en de dierenarts ben ik niet veel later met Gaia, Apollo en het doodde kitten, wat we Atlas hebben genoemd, naar de dierenarts gegaan.
Bij de dierenarts hebben ze een röntgenfoto van Gaia gemaakt om te kijken of er nog meer kittens in haar buik zaten. Dit bleek gelukkig niet het geval te zijn en na pijnstillers en antibiotica te hebben gekregen was Gaia weer goedgekeurd om naar huis te mogen gaan. Apollo en Atlas zijn ook onderzocht. Aangezien Atlas niet volgroeid was, is Apollo extra goed bekeken om gebreken uit te sluiten. Gelukkig was Apollo helemaal gezond en mochten we weer naar huis met extra pijnstillers voor Gaia. Atlas hebben we bij de dierenarts achter gelaten. Helaas konden we niks meer voor hem doen.
We zijn inmiddels anderhalve dag verder sinds de vondst van Atlas. De gebeurtenissen van de afgelopen dagen zijn een beetje bezonken en Gaia en Apollo maken het goed. We kijken terug op een fijne bevalling waarbij het bijzonder was hoe fijn Gaia het vond dat ik er bij was en hoe bijzonder het was dat ze me nodig had tijdens het laatste stukje van de bevalling. We zijn erg blij met de komst van Apollo, maar we hebben ook verdriet dat we Atlas zijn verloren. Helaas hoort dit er ook bij en komt dit wel eens vaker voor.
We kijken uit naar de komende weken waarin we Apollo zullen zien opgroeien en in gedachten zullen we Atlas niet vergeten.
Comentarios